چه بگویم ازتو مادرکه صفای خانه هستی
که یگانه تکیه گاهم تو در این زمانه هستی
******
تنها گل وجودم ... مادرم :
من از هنگام غروب غربت ... سکوت و وحشت ... امید بی علت ... از نسیم عاشق ...
از نوازش پر مهر و مادرانه کلامت ... از سکوت محراب در هنگام دعای عابد عاشق
برای صبح امید ... در آینه هستی ... در وجود و سکوت از آرامی دریا آنگاه که به من
و تو می نگریست ... در آن لحظه های طوفانی ... در زیر آن گنبد کبود ...فهمیدم که
جایگاه من کجاست ... نه در وطن من ... نه در غربت .. نه در بستان ... نه در گلستان ...
بلکه در جایگاهی عظیم تر ... در قلب توست ...