لبخندهای تو .... بشارت راستین یک صبح است ...
لبخندهایی که آفتاب را به آتش بازی و غنچه را به شکفتن وا می دارد ..
بی تو هرگز ...
هر چه می خواهد دلم .. آن می خواهد زندگی بی تو مرا نیست ...
بی تو آرامم نیست .. بوسه ات دل می برد .. جان می دهد ...
بجز شام سیاهی .. تو مرا پرتو مهری .. تو مرا بخت سپیدی ...
پس از سفرهای بسیار و عبور از فراز و فرود امواج این دریای طوفان خیز .. بر آنم که کنار تو لنگر افکنم ..... بادبان برچینم .. پارو وانهم ..... سکّان رها کنم ..... به خلوت لنگرگاهت در آیم و در کنارت پهلو گیرم ... آغوشت را بازیابم ..استواری امن ... زمین
را زیر پای خویش ! ... جویای راه خویش باش از اینسان که منم ... در تکاپوی انسان شدن ... در میان راه دیدار می کنیم حقیقت را ... آزادی را ... خود را ... در میان راه می بالد و به بار می نشیند دوستی و محبت که توانمان می دهند .. تا برای دیگران مأمنی باشیم و یاوری ....
این است راه ما ... من و تو ...!
دل زکف دادم بدین سودا که دلدارم تو باشی
سوختم از غم به امیدی که غمخوارم تو باشی
پرتو مه را ندادم راه در کاشانۀ خود
تا در این ظلمت سرا شمع شب تارم تو باشی
از تو ای رخشنده کوکب چشم آن دارم که هر شب
با همه دوری فروغ چشم بیمارم تو باشی
هستی خو د را به یک لبخند شیرین می فروشم
خو دپسندی بین که می خواهم خریدارم تو باشی
از بر من هر کجا خواهی برو ، آزادی ای دل
من گرفتارم نمی خواهم گرفتارم تو باشی